Even een kort verslagje van wat memorabele momenten op London Calling.
* Johnny Foreigner. Werkelijk alles was tof aan het concert van Johnny Foreigner; gezellige mensen, goeie muziek, angstig kijkende bewakers, bier, zweterige mensen (oke dit klinkt raar, maar het hoort er bij, geloof me), mijn eigen vuist in mn oog geduwd krijgen, crowdsurfers, bovenzaal Paradiso, afgekapte stageinvasion, landing op mijn nek. Kortom: genieten.
* De ‘nieuw soort schaatsen’ race. Zo snel mogelijk de metalhead aantikken aan de overkant van de zaal. Voortbewegend door heel hard heen en weer te gaan met je voeten terwijl je op een bierhouder staat. Natuurlijk won ik.
* MPHO. Na enige biertjes genuttigd te hebben had iedereen wel zin om te gaan springen en dansen. Wat meer begon als een grap eindigde in een serieus goed optreden.
* Buitengesloten. Aan de ene kant had wel wat zieligs, Jeroen die ons kwijt was en met jas en al naar buiten was gerend, terwijl wij gekke danspasjes waagde op het geluid dat door de dj’s uit de speakers werd gepompt. Hij mocht niet meer naar binnen, tenzij hij een nieuw kaartje zou kopen. Uiteindelijk dat maar gedaan.
Voor hen die ook London Calling hebben meegemaakt afgelopen weekend: vergeet ik een mooi moment, of was ik er simpelweg niet bij. Mail het dan even of zet het in de comments dan komt die er ook bij!
Ahw ik kreeg spontaan medelijden.
BeantwoordenVerwijderen