Boos op woensdag: Taal kiezen op een website.

Vandaag een korte boos op woensdag omdat mijn dag eigenlijk veel te fijn was om boos te zijn (ik heb een weekje vakantie, jeej). Maar wat mij mateloos irriteert is het volgende: soms gebeurt het dat je op een website moet aangeven welke taal je spreekt en uit welk land je komt. In mijn optiek zou het logisch zijn dat als je moet aangeven uit welk land je komt je aangeeft ‘Nederland’ en bij welke taal je spreekt ‘Nederlands’, maar in 99% van de gevallen is dit gewoon niet het geval. Dan moet je bij taal ‘dutch’ aanvinken en bij land ‘Netherlands’. Ik snap niet hoe het zo heeft kunnen gebeuren, maar ik vind dit onlogisch. Als je Nederlands spreekt zou het veel logischer zijn dat je dat ook in het Nederlands aangeeft. Er zijn maar enkele websites die dit goed doen. Alle andere websites maken mij boos. Boos op woensdag.

Boos op woensdag: Paraplu.

Ik ga de laatste tijd heel erg slecht op paraplu’s. Het zal misschien door mijn lengte komen, maar ik voel me op straat continu bedreigd door die uitstekende puntjes van paraplu’s. Ik ben nog nooit geraakt, maar het scheelde al zovaak zó weinig dat het er vast een keer van gaat komen. Mijn angst zal ook heel veel kleiner worden als mensen hun paraplu gewoon vasthouden en als ze even iets uit hun tas moeten halen niet opeens met hun paraplu alle kanten op gaan bewegen. Het zou ook mooi zijn als mensen alleen hun paraplu gebruiken als het ook echt regent. Ik zie het zo vaak gebeuren dat er twee druppels naar beneden vallen, de paraplu uitgeklapt wordt en vervolgens niet meer ingeklapt wordt ondanks dat het al lang niet meer regent. En dat maakt mij boos. Boos op woensdag.

Kijk onderstaand filmpje voor een slechte paraplu grap: 

Boos op woensdag: scrollballetje

Ik ga heel slecht op het scrollballetje van mijn Mighty Mouse. Om de paar dagen moet ik, zoals op de foto te zien is, een stukje plakband er doorheen halen zodat hij het weer even doet. En dat maakt mij boos. Boos op woensdag.

Boos op woensdag: ikeadekbeddrukknopjesfrustratie.

'Goedenavond meiden. Sinds ongeveer twee jaar slaap ik bijna elke nacht heerlijk lekker warm onder een dekbed van de Ikea, of beter gezegd twee dekbedden. Alleen er is één probleem: het dekbed dat uit 2 delen bestaat, dus twee dekens, zit met verschrikkelijke kleine irritante drukknopjes aan elkaar. Dat betekent dat ik elke dag mijn bed opnieuw mag gaan opmaken omdat in mijn slaap door het draaien die tyfusknopjes van elkaar afgaan. En zo ook die twee dekens helemaal uit elkaar in mijn overtrek wat uitkomt dat ik dus met twee dekens ongeveer naast mij slaap in plaats van OP mij.

Nu vraag ik me dus af of er meer lezers zijn die de ikeadekbeddrukknopjesfrustratie met mij delen, maar tips zijn ook goed.

PS: Van die oldskool babyluier veiligheidsspelden helpen niet want die voel je zitten. Slaap nie fijn.'

Dit stukje is geschreven door Lisa, een leuk meisje uit Eindhoven. De reden waarom wij haar dit podium geven is omdat wij vinden dat, wij als lezers, het moreel verplicht zijn om gefrustreerde meisjes uit de brand te helpen. Daarom verwacht ik ontzettend veel tips hier onder in de comments. Hou je het liever wat persoonlijker? Je kunt ook bellen met de hulplijn: 0800-tyfusknopjes.

Boos op woensdag: collegeblokken.

Collegeblokken zijn top dingen. Alleen is er met het soort collegeblokken die ik heb iets ongelofelijk mis. Er zitten van die gaatjes in waarmee je als je ze uitscheurt in een map kan doen. Hier een foto van zo'n gaatje:

Tot nu toe lijkt alles super en dat is het eigenlijk ook. Maar als je goed kijkt op de foto zie je ook een speciaal lijntje waarlangs je het velletje af kan scheuren. Het idee erachter is top, maar het werkt gewoon NOOIT. Elke keer als ik er een velletje uit scheur, scheurt hij niet bij dat 'speciale lijntje' maar zoals op deze foto te zien is:

En dat is wat mij boos maakt. Boos op woensdag.

Boos op woensdag: Heibel met Hi.

Je kunt natuurlijk bepaalde gevoelens en/of mensen omschrijven. Maar in dit geval gaat het over de telefoonmaatschappij Hi. Via twitter merkte wij een bijzonder boos verhaal op van @meneerDD. Wij vroegen hem dit te delen met onze lezers, want er is geen betere therapie dan schrijven. Lees het verhaal van @meneerDD, lichtelijk gedramatiseerd, desondanks zwaar ‘kut’:

De heer @meneerDD nam contact op met Hi, circa 1.5 maand terug, om zijn gratis internet abbonement van één maand op te zeggen. Eenmaal aan de lijn meldde mevrouw 'Klantenservice' hem meteen dat hij nog een gratis mobieltje tegoed had! Hosadijee! Ze zou hem meteen die maandag terugbellen met alle details.

@meneerDD was in euforische stemming, begrijpelijk! @meneerDD werd nooit teruggebeld. Was Hi in een ander geval een medicijnenfabrikant geweest, dan hadden we heel veel doden, rottende lichamen en daardoor hoge tapijtreinigingskosten gehad, dat dit kan in Nederland!

Maar dat was dus behoorlijk ‘kut’. @meneerDD nam verscheidene malen daarna contact op met Hi, via het bekende medium Twitter. Daarbij werd @meneerDD meerdere malen duidelijk gemaakt dat hij “niet de contractant” was, om hem vervolgens alsnog te beloven hem te zullen te bellen wat, natuurlijk, weer vergeten werd.

@meneerDD was het zat. Afgelopen vrijdag nam hij het heft in eigen hand en belde het nummer van de klantenservice. Na amper twee minuten in de wacht te hebben gehangen werd hij doorverbonden met een gozer, die hem weer meteen, zonder wachttijd, doorverbond met de juiste telefonist. Deze jongeman, met buitenlands (belachelijk!) accent had het genoegen 20 minuten naar @meneerDD’s zijn warme stem te luisteren, om vervolgens alle details te leveren over het verlengen van @meneerDD’s abonnement.
Enfin, diezelfde dag, in de avond, wanneer @meneerDD weer bezig was met zijn gebruikelijke routine , werd hij ge-sms’t door z’n vader: “Doet je mobiel het?”. @meneerDD sms’te natuurlijk terug met “Ja.”. Het smsje is helaas nooit aangekomen.

Na 1.5 maand gezeur, gezeik, bureaucratie en commercieel gebeuren hadden ze het voor elkaar gekregen @meneerDD’s ‘klantenservicescherm’ vergeten uit te loggen, om vervolgens een volgende klant te helpen door zijn of haar gestolen mobiel te blokkeren. U raadt het al, ze blokkeerden die van @meneerDD en niet die van de juiste klant.

Zaterdagmiddag deed het mobieltje van @meneerDD het gelukkig weer naar behoren en zou Hi hem afgelopen maandag stipt 18:00 uur terugbellen. Een excuses en tegemoetkoming was namelijk wel op zijn plaats.
Helaas. Die stervenden hoeren gladiolen hebben nooit meer gebeld.

Boos op woensdag: rood spul dat op filet americain lijkt.

Ik ga vanaf deze week proberen elke woensdag iets te behandelen wat totaal niet deugd in onze huidige maatschappij. Vandaag mag rood spul dat op filet americain lijkt, het spits afbijten.

Laten we voordat we tot de kern van het probleem komen even de situatie schetsen. Zoals velen van jullie zullen heb opgemerkt was het vandaag een mooie zonnige dag. Dat ik vandaag geen les had was iets wat het alleen maar mooier maakte. Helaas moest ik nog iets voor school doen, namelijk een samenvatting schrijven van een tekst die de titel “Some Merits of the One Form of Rule-Utilitarainism” draagt. (Deze titel kan je voor het verdere verloop van het verhaal vergeten.) Waarna ik daar klaar mee was, liep ik, van de zon genietend, naar de plaatselijke C1000 om mijzelf op een heerlijk stokbroodje te trakeren. Een droog stokbrood is nog geen traktatie, dus koos ik ervoor om ook nog op zoek te gaan naar beleg. Die vond ik bij de filet americain afdeling/schap/bak. Nu weet ik uit ervaring dat de filet americain van C1000 zelf nooit zo goed is. Ik was dan ook blij verrast te zien dat ze nu een nieuw soort filet amercain aanboden. Vanzelfsprekend koos ik die.

Toen ik vervolgens thuis kwam, smeerde ik een goede laag filet amercain op mijn stokbrood en gooide er als finishing touch nog wat versnipperde uitjes bovenop. Ik ging buiten in het zonnetje zitten en zette tevreden een grote hap in mijn stokbrood. Vervolgens beland ik in de grootste anticlimax ooit. Die filet americain smaakte nergens naar. Wat bleek nou; ik had vegetarische filet americain gekocht (wat er ook niet in koeien letters op stond, maar echt minuscuul). Nu heb ik niks tegen vegetarische producten, maar dit smaakte ten eerste gewoon vies en ten tweede smaakte het al helemaal niet naar filet americain. Mijn vraag dus hierbij, waarom noemen ze dit in godsnaam filet americain? Oke, het lijkt erop qua uiterlijk, maar dat is nog geen reden om het zo te noemen. Een grote bosui noemen we ook geen kleine prei en een rechte courgette ook geen komkommer. Desnoods noemen ze het “vegetarisch rood spul dat op filet americain lijkt, maar er totaal niet naar smaakt”, maar alsjeblieft niet meer filet americain (of zet met koeien letters op dat het vegetarisch is).

Tot zover deze misstand in de maatschappij. Het vissen vandaag was vandaag wel top. Dat dan weer wel.